Bog’ to’rida atirgul, ayt shoxing kim sindirdi,

Gullar ichra rano gul, hayoting kim tindirdi.

Yaproqlaring qolipti gul shoxidan ayrilib,

Sening bag’ring bo’zlatib, kim bag’rini to’ldirdi.

Nashtarlaringdan qo’rqmay, yovuz qo’llar keldimi?

G’uncha gullar ochilmay sovuq shamol yeldimi?

Ayt taqdirning bitigi, senga shunday bo’ldimi?

G’unchalaring ochilmay hayoting kim so’ndirdi?

Orzuying armon bo’lib, ushalmayin qolgandir,

Ajalning qaysi o’qi, seni nishon olgandir.

Balki endi yashashdan, ko’ngilginang qolgandir,

Ex atirgul, atirgul ayt shoxing kim sindirdi.

Bir kun kelib sen g’arib, g’unchalaring ocharding,

Havasimni keltirib, iforlaring socharding.

Lek tabiatdan sen ham mendek nochor yaralding,

Jonim gulim atirgul, ayt shoxing kim sindirdi.

Taqdiringning bitigi shunday bo’lsa netarsan,

Yovuzliklardan sen qochib, qayerlarga ketarsan.

Ko’zlaringda marjon yosh, dilni vayron etarsan,

G’aribginam atirgul, ayt seni kim so’ndirdi.

Unut barcha armonni, yonma nafrat dog’ida,

Ayla diling nurafshon, sayr et jannat bog’ida.

Do’st bo’laylik ikkimiz, go’zal yoshlik chog’ida,

Munisginam xush atring armonlarim o’ldirdi.